Dacia narobiła w Europie sporo zamieszania. Skazana na zagładę rumuńska firma nie tylko odżyła, ale stała się bardzo ważną częścią koncernu Renaulta, który nota bene pomógł w jej restauracji. Zresztą, nie pierwszy raz. Wszak przygoda Renaulta z rumuńską motoryzacją trwa kilkadziesiąt lat. 

Najpierw, z taśm zakładów w Pitesti zjechały Logany. I od razu stały się hitem w całej Europie. Kosztowały niewiele a oferowały więcej niż standard. Potem był Sandero. Ten zgrabny hatchback znowu szturmem podbił Europę. Prawie całą. Za wyjątkiem Polski. U nas panuje ciągle magia logo. Gdyby miał znaczek VW, Peugeota albo Renaulta, byłby bestsellerem. Nie ma. Dlatego sprzedaje się tylko nieźle. A zasłużył na wiele więcej.

Samochód zadebiutował w 2008 roku. A po roku na rynku pojawiło się kolejne wcielenie tego miejskiego modelu. Wystylizowany offroadowo, Sandero Stepway. Nota bene, w 2016 roku pojazd doczekał się pierwszego liftingu. Czym różni się Sandero Stepway od tego konwencjonalnego? No cóż, sprawia wrażanie bardziej terenowego. Jest to jednak tylko wrażenie. Samochód jest, bowiem oferowany wyłącznie z napędem na przednią oś. Terenowość to, zatem plastikowe nakładki na zderzakach i nadkolach, masywne progami, plastikami wyglądającymi jak osłony podwozia oraz relingami dachowymi. Jedyną różnicą techniczną jest o 4 cm zwiększony prześwit, który w Sandero Stepway wynosi 17,5 cm. Po co zatem te przebieranki? Dla… urody. Swoisty tuning, jakim było optyczne „uterenowienie” dodał Sandero urody. Z plastikowymi nakładkami i nieco wyżej postawiony wygląda znacznie lepiej. A to, czy jest bardziej czy mniej terenowy, nie ma w tym przypadku najmniejszego znaczenia.

Może się podobać
Wygląd auta to jedna z jego zalet. Nie jedyna. Jest jeszcze przestronna kabina. Miejsca nie brakuje ani z przodu, ani z tyłu. Na tylnej kanapie bez problemu będą podróżować 2 osoby w warunkach (jak na segment B oczywiście) wprost komfortowych. Sytuacja tzw. wyższej konieczności, zmieścimy i tę trzecią. Tu, oczywiście już mowy o komforcie a nawet wygodzie być nie może. Ale… się da. 

Przednie fotele są zaskakująco wygodne. Ba, zapewniają niezłe trzymanie boczne, co w tej klasie pojazdów jest rzadkością. Dzięki wyżej zawieszonemu nadwoziu, do kabiny jest też lepszy dostęp.

Praktyczny
Stepway jest samochodem praktycznym. Dysponuje typowym zestawem kabinowych udogodnień, jak spory schowek po stronie pasażera, miejsca na napoje i niewielkimi kieszeniami w drzwiach. Warto również podkreślić, że deska i panel środkowy, pomimo że wykonano je z taniego, twardego plastiku, są całkiem ładne. Rozmieszczenie zegarów i całej reszty identyczne jak w pojazdach z logo Renault. Innymi słowy, jest praktycznie i ergonomicznie. Trudno też przyczepić się do jakości plastików. Wiadomo, jeździmy samochodem nadzwyczaj budżetowym. Na luksus nie mamy, co liczyć. Jest jednak spore zaskoczenie. Jakość materiałów, którymi Sandero Stepway wykończono nie jest tak budżetowa, jakbyśmy się spodziewali. Każdy, kto czuje obawę, że po otwarciu drzwi poczuje zapach taniej „chińszczyzny” pozytywnie się rozczaruje. 

Za oparciem kanapy (we wszystkich Sandero standardowo dzielonym w proporcji 60/40) znajdujemy 320-litrowy bagażnik. Kiedy zdecydujemy się na złożenie drugiego rzędu siedzeń przestrzeń bagażowa rośnie do prawie 1200 litrów. Duży plus dla producenta za szeroki otwór załadunkowy.

Jak sobie poradził?
Pod maskę rumuńskiej marki Renault montuje dostępne w całej gamie motory. My do testu otrzymaliśmy samochód z niespełna 900-centymetrowym silnikiem TCe. Downsizing we francuskim wykonaniu jest dla mnie równie niestrawny, jak w każdym innym, ale… signum temporis. Jednostka osiąga swoje 90 KM przy 5000 obrotach. Maksymalny moment obrotowy, czyli 140 Nm – od 2500 obrotów. Konfiguracja z manualną, 5-biegową skrzynią pozwala na sprint od 0 do 100 km/h w 11 sekund i 165 km/h maksymalnie.

Auto jest idealnym „jeździdłem” na drogi polski gminno - powiatowej. W siermiężnych warunkach drogowych spisuje się perfekcyjnie. Pozytywne wrażenie zrobiło na mnie zawieszenie. Po francusku, miękko zestrojone zapewnia niebywały dla tej klasy komfort. Do tego niemal perfekcyjne pokonywanie podłużnych i poprzecznych nierówności. Nawet głębokie „ubytki w warstwie ścieralnej” Dacia pokonuje bez dobijania nie informując kierowcy i pasażerów, że droga jest taka sobie. Miękkie zawieszenie nie jest też problem dla stabilności toru jazdy. Sandero radzi sobie z tym problemem bez trudu.

Miało być ekonomicznie? I jest !
Także spalanie pozytywnie rozczarowało. Testowe Sandero Stepway według producenta miało zasysać 5,8 w cyklu miejskim, 4,7 w trasie i 5,1 średnio. W realny świecie było to 6,8 w cyklu miejskim, 5,7 litra w cyklu mieszanym, 5,3 średnio. Powodu do narzekań, zatem nie widzę.

Dlaczego, pomimo tylu zalet Sandero nie zawojowało polskiego rynku? Zamiast nowego samochodu za 45 tysięcy przeciętny Polak kupi przechodzonego „graciora” z Niemiec czy Belgii. Bo to będzie Mercedes czy BMW, a nie żadna tam Dacia! I nie ma nadziei na zmianę myślenia. Nie pomoże tu również fakt, że ponad 4-metrowy Stepway jest jednym z największych przedstawicieli segmentu B i ma bogate wyposażenie. Nie kupię, bo to Dacia...
Paweł Pusz

Zalety:

- cena
- wyposażenie
- prowadzenie

Wady: 
- mały silnik

Podstawowe dane techniczne Dacia Sandero TCe 90 5 MT Stepway Laureate:
Wymiary (DS./W/Ro): 4089/1761/1555/2589
Jednostka napędowa: motor benzynowy wsparty turbiną pojemność 898 cm3
Skrzynia biegów: manualna 5-stopniowa
Moc/moment obrotowy:90 KM/5000 obrotów 140 Nm./2250 obrotów
Rodzaj napędu: przedni
Osiągi: 168 km/h 0-100 km/h 11,1 s
Deklarowane zużycie paliwa (M/Tr/Śr): 5,8/4,7/5,1
Zbiornik paliwa: 50 l
Bagażnik: 320/1200 l
Cena: od 37 700 zł (wersja Sandero Laureate)
Cena wersji testowej: od 46 600 zł