Skoda 1100 OHC z końca lat 50., za sprawą innowacyjnych rozwiązań technicznych był jednym z najnowocześniejszych aut tego typu.

Dzięki zastosowaniu nowoczesnego układu napędowego, niezależnego zawieszenia kół czy lekkiej karoserii z dodatkiem włókna szklanego, model odniósł natychmiastowy sukces już w dniu premiery.

Prace nad wyścigowym modelem 1100 OHC wkroczyły w finałową fazę pod koniec 1957 r. Pojazd miał być przeznaczony do długodystansowych wyścigów. Początkowo zbudowano dwa modele z odkrytym nadwoziem, a w 1959 r. powstały dwa egzemplarze typu coupé. Czerwony kabriolet jest teraz częścią kolekcji Muzeum Skody w Mlada Boleslav.

Produkcja dwuosobowych aut sportowych rozpoczęła się wiosną 1956 r. Jej cel był jasny: za kierownicą pojazdu miał zasiąść kierowca wyścigowy, a pierwszy samochód tego typu z fabryki Skody – wyjechać w 24-godzinny wyścig Le Mans. Model 1100 OHC został oparty na ramie rurowej, wykonanej z zespawanych ze sobą cienkościennych rur stalowych. Właśnie to odróżniało modele Skoda Sport i Supersport od poprzedników – wykorzystywały zmodyfikowaną wersję wytrzymałego podwozia z modelu 1101. W celu osiągnięcia jak najlepszej obsługi, ładunek został równomiernie rozłożony na obie osie. Sprzęgło, 5-biegowa przekładnia oraz skrzynia rozdzielcza zostały zainstalowane z tyłu, gdzie tworzyły spójną jednostkę montażową.

Układ napędowy w 1100 OHC stanowił wzdłużnie montowany 4-cylindrowy silnik rzędowy z podwójnym zapłonem i dwa wałki rozrządu znajdujące się w głowicy cylindrów. Dzięki objętości 1089 cm3 wytworzył on imponującą jak na tamte czasy moc 92 KM przy 7700 obr./min (maksymalnie 8500 obr./min). Pierwotnie silnik był napędzany wysokooktanowym paliwem lotniczym, które wlewano do dwóch bliźniaczych gaźników czechosłowackiej marki Jikov, a później włoskiego producenta Weber.

Bardzo ważną rolę odegrało również niezależne zawieszenie kół. Z przodu zamontowano trapezoidalną oś wahacza, a tylne koła, oddalone od siebie o 2200 mm zamontowano na osi wahadłowej z wahaczami wleczonymi. Układ kierowniczy był zarówno precyzyjny, jak i bezpośredni. Trójramienną kierownicę można było zdjąć, aby ułatwić wsiadanie do pojazdu. Kolejnym nowoczesnym elementem było zawieszenie drążka skrętnego 15-calowych kół szprychowych produkowanych przez firmę Borrani.

Dzięki zastosowaniu tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym GRP o długości 3880 mm, szerokości 1430 mm i wysokości 964 mm samochód wyścigowy ważył zaledwie 583 kg. To pozwoliło modelowi 1100 OHC na osiągnięcie konkurencyjnego przyspieszenia i maksymalnej prędkości wahającej się od 190 do 200 km/h. Przyczynił się do tego również niski opór powietrza nad karoserią zaprojektowaną przez Jaroslava Kindla.

Połączenie praktyki i elegancji znalazło odzwierciedlenie w dwóch składanych reflektorach pierwszego wariantu modelu, które później musiały zostać zastąpione jeszcze bardziej praktycznym rozwiązaniem dla samochodu wyścigowego. Drugi model miał dwa stałe reflektory montowane pod aerodynamicznymi szklanymi osłonami.

Premiera Skody 1100 OHC okazała się prawdziwym sukcesem. Pod koniec czerwca 1958, na miejskim torze w Mladá Boleslav, doświadczony kierowca Miroslav Fousek wygrał wyścig. Kierowcy rajdowi Václav Bobek Sen, Václav Čížkovský, Josef Vidner i Jaroslav Bobek również zasiedli za kierownicą tego modelu w kolejnych latach.

Kierowcy Skody odnosili sukcesy nie tylko w kraju, ale również za granicą, mimo że Skoda 1100 OHC mogła konkurować tylko z krajami komunistycznymi, ze względu na trudną sytuację polityczną w Czechach pod koniec lat 50. i 60. XX w. Plany wzięcia udziału w 24-godzinnym wyścigu Le Mans nie doszły jednak do skutku.

Po dwóch modelach z otwartą karoserią GRP, które były produkowane na przełomie 1957 i 1958 r, pojawiły się dwa bardziej przestronne warianty coupé z zamkniętym nadwoziem, z blachy aluminium. Mimo to inżynierom udało się utrzymać w tych autach wagę 555 kg przy jednoczesnym zachowaniu prędkości maksymalnej.

Modele wyścigowych samochodów z otwartym nadwoziem nadal pozostają w dobrym stanie. Egzemplarz z Muzeum Skody regularnie bierze udział w krajowych i zagranicznych imprezach poświęconych klasyce motoryzacji. Drugi samochód należy do Skody UK i jest używany w celach promocyjnych głównie w Wielkiej Brytanii.

Foto: Skoda