25 lat temu model pieszczotliwie nazwany „Baby-Benz” rozpoczął historię sportowych aut Mercedesa klasy średniej.

Model 190 E 2.5-16 Evolution II został zaprezentowany 25 lat temu podczas wystawy w Genewie.  Zbudowany na jego bazie turystyczny samochód wyścigowy Grupy A mistrzostw DTM, zyskał status legendy – w mistrzostwach DTM w 1992 r. Mercedes zajął nim trzy pierwsze miejsca. Dziś Evo II można zobaczyć w wyścigach aut historycznych z serii Youngtimer Trophy – reprezentujący dział Mercedes-Benz Classic.Muskularnie wyglądający model emanował mocą. Równocześnie Evo II był bohaterem ówczesnej ofensywy modelowej Mercedesa. To od niego zaczęła się historia sportowych sedanów klasy średniej, które dzisiaj reprezentuje Mercedes-AMG C 63 z silnikiem o mocy 475 lub 510 KM (typoszereg 205).

Evo II stanowił dalszy etap rozwoju modelu 190 E 2.5-16 Evolution (typoszereg 201), wprowadzonego w 1989 r. Na potrzeby nowej wersji, 16-zaworowa jednostka została wzmocniona ze 195 KM do 235 KM, co pozwalało na przyspieszenie od 0 do 100 km/h w czasie 7,1 s i uzyskanie prędkości maksymalnej równej 250 km/h. Przy okazji dokonano kolejnych modyfikacji nadwozia i podwozia. Na potrzeby startów w wyścigach wariant Evo II otrzymał m in. 17-calowe obręcze zamiast stosowanych wcześniej felg 16-calowych. Wyróżnikiem modelu był także pakiet aerodynamiczny z nowymi zderzakami ze zintegrowanymi spoilerami, poszerzeniami nadkoli oraz masywnym tylnym skrzydłem.

Mercedes zbudował 502 sztuki Evo II – wszystkie w metalicznym, niebiesko-czarnym kolorze. W chwili premiery model wyceniono na 115 259,70 marek niemieckich (119 717,10 marek niemieckich w przypadku wersji z klimatyzacją).

Przypomnijmy, że „Baby-Benz” , czyli seria 201 pojawiła się w 1982 r. Trzecia linia samochodów osobowych Mercedesa, znana jako „190” ustanowiła nowe standardy pod względem wydajności, prowadzenia, bezpieczeństwa i stylu. Jednocześnie producent mógł pozyskać młodszą klientelę. Początkowo „Baby-Benz”, jak szybko ochrzcili go dziennikarze i nabywcy, był oferowany z jednostkami benzynowymi o mocy 90 KM (model 190) i 122 KM (190 E) oraz wprowadzonym w 1983 r. silnikiem Diesla o mocy 72 KM (190 D). Rok 1984 przyniósł nową, dynamiczną wersję -  190 E 2.3-16 o mocy 185 KM. To właśnie za kierownicą tego modelu, jeszcze wówczas mało znany brazylijski kierowca Ayrton Senna, wygrał za jego kierownicą inauguracyjny wyścig na nowym torze Nürburgring w 1984 r. Cztery lata później Mercedes przystąpił do rywalizacji w mistrzostwach aut turystycznych (DTM) z samochodem opracowanym na bazie wersji seryjnej „190”. Roland Asch zdobył w tamtym sezonie tytuł wicemistrza, a inżynierowie ze Stuttgartu rozwijali już kolejny wariant modelu – 190 E 2.5-16 Evolution. Zgodnie z wymogami FIA – organizatora wyścigów, zbudowano łącznie 502 sztuk.

Producent sukcesywnie wprowadzał kolejne innowacje. Latem 1989 r, gdy wyścigowy 190 E 2.5-16 Evolution z silnikiem o mocy 333 KM odnosił pierwsze sukcesy, rozpoczęto się prace nad jego następnym wcieleniem. Ostatni z 502 egzemplarzy Evo II zbudowano w Bremen w maju 1990 r. Później przygotowaniem aut do udziału w wyścigach zajęła się firma AMG. W tym przypadku silnik wzmocniono do 373 KM, a wybrane elementy karoserii wykonano z lekkich i wytrzymałych tworzyw sztucznych (pokrywa silnika i bagażnika oraz spoiler).

Torowy debiut Evo II nastąpił na Północnej Pętli toru Nürburgring, w wyścigu DTM zorganizowanym 16 czerwca 1990 r. W finałowym starciu tej serii na torze Hockenheimring, 15 października, wszystkie trzy wspierane przez Mercedesa zespoły startowały już nowym modelem, a w ostatecznej klasyfikacji Kurt Thiim zajął nim trzecie miejsce. W 1991 r. Klaus Ludwig zdobył tytuł wicemistrza DTM, a rok później wywalczył mistrzostwo przed Kurtem Thiimem i Berndem Schneiderem – wszyscy za kierownicą 190 E 2.5-16 Evolution II. W sezonie 1993 tytuł wicemistrza w następcy Evo II firmowanym przez AMG zdobył Roland Asch przed kolegą z zespołu, Berndem Schneiderem./oprac. ns/